Wiersze z cyklu „BÓG, HONOR, OJCZYZNA”

„Ojcze Nasz” 

Dopóki będzie stał ten dom

Dopóki będzie kwitła grusza

Będziesz tu za nami – będziesz żył

Wciąż z nami będzie Twoja dusza.

Tu jest Twój dom, drzewo, syn i córka

Pamięć o Tobie wieczna będzie

W domu, na polu, na podwórku

W pracy w modlitwie – jesteś wszędzie.

Zrobiłeś wszystko by tu być

Spełniłeś swe ojcowskie dzieło

Będziemy godnie tego strzec

By wiecznie trwało- nie zginęło.

                           06.06.2003

                           Jerzy Wilk

                            ( po wejściu Polski do UE)

 

„W naszym ogrodzie”

 

Dzięki Ci Boże że cały wróciłem

Do własnej chaty w rodzinnym ogrodzie

Tutaj jest wszystko, o co się modliłem

To co nam kiedyś służyło na co dzień

Wszystko dookoła przyjazne, znajome

Dłonie serdeczne i uczucia szczere

Dom i ulica- słońcem wybielone

Nawet do szczęścia brak mi tak niewiele.

Bo tutaj świat jest mądrzej urządzony

Drzewa i kwiaty i powietrze świeże

Pod baldachimem włoskiego orzecha

W samo południe wyciągnięty leżę

I sam do siebie dziwnie się uśmiecham

–         po prostu szczęściu nie wierzę.

Przecież tak mało już życia zostało

I tak niewiele do szczęścia potrzeba

Patrzę się w otchłań błękitnego nieba

Szukam twych oczu w błękicie

– słyszę twój oddech, ukochane słowa

szepczesz mi wiatrem i czule zapraszasz.

Bóg przecież dla nas ten ogród zachował

Zostań mój drogi – tu ojczyzna nasza.

                                                                 01.07.2002

Opoczyńska ziemio święta 

 To tutaj

Między opłotkami

Na opoczyńskiej wsi

Ostała się wiara prawdziwa

I kwitnie

W symbiozie mozolnego życia

To tutaj

Zaczyna się niebo –

Szacunek dla pracy i chleba

Radość tchnąca szczebiotem dziecka

Nadzieją życia lepszego

To tutaj

Kwiaty w aureoli wiosennej modlitwy

I trele ptaków o świcie

I wszystko, dokoła

Zapraszają Stwórcę –

Wszechmogącego

Na ucztę

Pod las

Przed figurę Madonny

Gdzie

Babcia rekami drżącymi

Gotuje modlitwy dziękczynne

Dziękuje za

I prosi o jeszcze

Prosi

A oczy wypalone słonym potem

Wypatrują

Wierzą i czekają

Aż nadejdziesz

Krętą ścieżką od pola

I staniesz na odłogach

Wśród kąkolu

I pobłogosławisz tą ziemię

Która da plon obfity

I nadzieję na godne życie

Chleb i wino stanie na stole

A ty Panie – wszechmogący

Siądziesz z nami do wieczerzy

Syte dzieci

Śpiewać będą psalmy radosne

Będziemy dziękować

Za modlitwę

Za naukę

Za pracę –

Która godność przywróci

Wierząc

Że będziesz matką sprawiedliwą

Ziemią godnego życia

Opoczyńską ziemią świętą

Na zawsze naszą