Marzenia – wspomnienia

 Czuję zapach chleba-

Wynajmowanego z gorącego pieca

Czuję zapach siana-

Zwiędłe listki  i naręcze kwiecia

Czuję zapach ziemi-

Gdy skiba błyszcząca odrywa się od pługa

Czuję zapach pogody i deszczu

Gdy dzień trwa i trwa a noc nie jest już długa

Czuję rosę na stopach

Gdy boso biegam po łące

Czuję wielkość słońca

Gdy jak kula czerwona wyłania się na horyzoncie

Czuję aksamitny trel słowika

Który zmaga się z powietrzem

Wszystko to czuję i widzę

Wszystko

W moich najskrytszych marzeniach.

 

Bywa  

 Bywa, że jedno serca uderzenie

powoduje ogromne wzruszenie

chciałoby się je zatrzymać

 

Bywa, że  jedno oczu spojrzenie

Daje takie spojrzenie

Że oprzeć mu się nie można

 

Bywa, że nawet ciche westchnienie

Daje takie wrażenie

Ze chóry anielskie śpiewają

 

O błogi ty stanie

Trwaj, trwaj

Jak najdłużej

 

Człowiek poszukiwany 

Spotkać człowieka….

Uważasz, że można ?

Ja …- jestem ostrożna.

Wokół mnie wciąż tylu kolegów , znajomych

A ja wciąż szukam człowieka

Z moich myśli urojonych.

Nie chcę ideału

Wiem – to stan nieosiągalny

Ja też mam kilka mankamentów

Niech więc to będzie człowiek zwyczajny.

Taki człowiek co czuje

Co ma w sobie duszę

Co potrafi się cieszyć

I zdolny jest do wzruszeń

Który widzi, że wschodzi słońce

Kwitną kwiaty, szumią drzewa

Że pada deszcz, wieje wiatr

Innego człowieka mi nie trzeba

Który potrafi się śmiać

Kiedy ja się śmieję

Potrafi wysłuchać , zrozumieć

I wlać w me serce nadzieję.

Człowiek z moich marzeń

Jest dobry, rad mi udziela

Czasem mówi, czasem milczy

Po prostu – szukam przyjaciela.